Aku mahu jadi sekeping 50 sen,
yang berada di tangan kanak-kanak naif,
sebagai harga secawan sirap.
Aku mahu jadi kerikil yang kecil,
tak mengganggu, tak menyusahkan,
hanya menumpang di atas tanah.
Aku tak mahu jadi peluru,
yang ditentukan halanya,
menjadi penyebab nyawa yang hilang.
Aku tak mahu jadi peluru.
Tak mahu.
Tak mahu.
Satu soalanku,
"Bila kau mahu berhenti jadi pembunuh?"
2 comments:
kau jadi lah peluru kapur...hahaha
peluru kapur pom sakit gak kalo kene.. hahaha
Post a Comment